Acil
servisimize ait bir site kurma fikri tüm diğer öncü fikirler gibi sayın Nurşah
Başol hocama ait. Kendisine asistanlık hayatım boyunca öğrettiği tıbbi bilgiler
ve verdiği ilham için şükranlarımı sunuyorum.
Hiç
bitmeyecek sandığım bir zaman dilimi olan asistanlık diğer bitmeyecek sandığım
herşey gibi bitiverdi işte. İlk başladığımız zamanlardaki günaşırı gittikçe
yoğunlaşan nöbetler, henüz oturmamış sistemin değişkenlerinin yarattığı stres,
bilgi azlığına bağlı işlerin uzaması derken birdenbire kıdemli oluverdim ver
herşey biraz düzene kavuştu.
Acil
tıp birçok insan gibi benim de hedefim değildi. Ama sevdim ve buraya ait
olduğumu hissettim hep. Çünkü benim gibi tez canlı birine göre yürüyordu işler.
Kendimi hep hipomanik olarak gören ben yüksek tempolu çalışmanın beni çok
rahatlattığını farkettim. Fakat yine benim gibi aşırı duygusal insanların
anlayacağı özellikle zamansız ölümlerde yaşadığımız üzüntü ve herşeyi dosdoğru
yapmış olsak da hafiften hissedilen vicdan azabı. Resüsitasyon kapısında
ağzınızdan çıkacak iyi bir kelime için gözlerini açmış ve belki de hayatta
kimsenin dinlemediği kadar dikkatle dinleyen insanlara kötü haberler verip
yıkılışlarını izlemek.. Sebepsiz bir mutsuzluk ve stres gerekli gereksiz
ağlamalar, işte bunlar hep burada yaşadığımız yoğun duyguları bastırdığımız
içindi. Bu nedenle özellikle eşime bir özür borçluyum sanırım…
Yine
de nöbet çıkışlarında bir dahaki nöbete kadar süren kısa özgürlük zamanları,
uyku, kazandığım parayı harcama. Mutluyum.. En mutlu olduğum zaman dilimi ise
yine Nurşah hocamın sayesinde gittiğim NewYork’ta idi. Tek başıma hiç
bilmediğim bir kıta ve şehire gece yarısı inmiş ve karşılayacak kimse olmadığı
halde taksiye binip yolumu bulmuştum. Oradaki hastanede acil serviste
geçirdiğim zaman ve evet bu benim gelişimimi inanılmaz destekledi.
Acil
uzmanlığına başladığımda henüz bekardım. Evlendim, çocuğum oldu ve hayat benim
için de değişti. Bebeğim henüz 4 aylıkken tezimi yazamaya başladım, sonra bitirme
sınavımı verdim. Hocalarımın anlayışlı yaklaşımı ve destekleri olmasaydı herşey
çok zor olabilirdi ancak haklarını yiyemem hepsi çok yardımcı oldular bu
süreçte. Bu nedenle hayatım boyunca hocalarımı minnet ve şükranla
hatırlayacağım.
Yakında
buradan ayrılıyorum. Kalan arkadaşlarıma birkaç küçük tavsiye, buranın ve
hocalarımızın kıymetini bilin, hepsi iyi niyetli ve bizi seviyorlar inanın.
Hergün geliştirin kendinizi ve hatalarınızın veya başkalarının size olan hatalarının
sizi yıldırmasına izin vermeyin. Hekim arkadaşlarınıza hastalara ve hasta
yakınlarına her zaman kibar davranın hiçbir kaybınız olmayacak. Beni de
anılarımızı da gülerek hatırlayın, alçıya aldırdığım kedinin kırık bacağını
unutmayın mesela ve merhametli olun her canlıya.. Sevgiler….
Uz.Dr.Aslı Yasemen Savaş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder